అక్బర్ ఒక రాజు. అతని మంత్రి బీర్బల్.
ఒకరోజు బీర్బల్ సభకు ఆలస్యంగా వచ్చాడు. రాజు దానికి కారణం అడిగాడు.
‘‘మహారాజా! పిల్లవాడికి సముదాయించి రావడంలో యింత ఆలస్యం అయింది’’ అన్నాడు బీర్బల్.
‘‘పిల్లలను సమదాయించడం అంత కష్టమా?’’ అన్నాడు అక్బర్.
‘‘అవును. కావాలంటే మీరు నాకు తండ్రిగా నటించి నన్ను సముదాయించి చూడండి’’ అన్నాడు బీర్బల్. రాజు ‘సరే’ అన్నాడు.
‘‘నాన్నా నాకు కుండ కావాలి’’
‘‘అలాగే’’ అంటూ వెంటనే కుండ తెప్పించాడు రాజు.
‘‘నాకు ఏనుగు కావాలి.’’
రాజు ఏనుగును తెప్పించాడు.
‘‘నాన్నా! ఈ కుండలో ఆ ఏనుగును పెట్టండి’’
‘‘కుండలో ఏనుగును పెట్టడం వీలుకాదు నాయనా!’’
‘‘ఊ! ఊ! ఊ! పెట్టాలి’’ అంటూ ఏడుపు అందుకొన్నాడు బీర్బల్.
అక్బర్ ‘‘పిల్లలను సముదాయించడం కష్టమే’’ అని తెలిసి వచ్చింది.
ఒకరోజు బీర్బల్ సభకు ఆలస్యంగా వచ్చాడు. రాజు దానికి కారణం అడిగాడు.
‘‘మహారాజా! పిల్లవాడికి సముదాయించి రావడంలో యింత ఆలస్యం అయింది’’ అన్నాడు బీర్బల్.
‘‘పిల్లలను సమదాయించడం అంత కష్టమా?’’ అన్నాడు అక్బర్.
‘‘అవును. కావాలంటే మీరు నాకు తండ్రిగా నటించి నన్ను సముదాయించి చూడండి’’ అన్నాడు బీర్బల్. రాజు ‘సరే’ అన్నాడు.
‘‘నాన్నా నాకు కుండ కావాలి’’
‘‘అలాగే’’ అంటూ వెంటనే కుండ తెప్పించాడు రాజు.
‘‘నాకు ఏనుగు కావాలి.’’
రాజు ఏనుగును తెప్పించాడు.
‘‘నాన్నా! ఈ కుండలో ఆ ఏనుగును పెట్టండి’’
‘‘కుండలో ఏనుగును పెట్టడం వీలుకాదు నాయనా!’’
‘‘ఊ! ఊ! ఊ! పెట్టాలి’’ అంటూ ఏడుపు అందుకొన్నాడు బీర్బల్.
అక్బర్ ‘‘పిల్లలను సముదాయించడం కష్టమే’’ అని తెలిసి వచ్చింది.
0 కామెంట్లు:
కామెంట్ను పోస్ట్ చేయండి